- Για που το ‘βαλες γιέ μου έτσι στα μαύρα ντυμένος;
- Με φωνάζει η οργή μου και απόψε πατέρα,
να βγώ ‘κει έξω, έστω μέσα στους ξένους, ξένος
- Άνάθεμα τα νιάτα σου
- Είναι και αυτά χρεωμένα μ’ οτι ψήφιζες κι αγόραζες
εδώ και κάτι χρόνια.
- Μείνε εδώ. Τι θες μ’αυτούς εκεί έξω;
- Να βρώ αλήθειες που είναι γραμμένες στα χιόνια
απ’τη γενιά σου.
- Αν γίνει κάτι δεν θα αντέξω.
- Μην σκίαζεσαι δεν έχω ανάγκη κανένα
- Πως να σου πώ οτι τζάμπα φωνάζεις και βρίζεις.
Θα σου φορτώσουν πολλά. Άκου εμένα.
- Κάνεις κουμάντο σε εμένα, όμως το νού μου δεν ορίζεις.
Αν μείνω σπίτι θα μετανιώνω μια ζωή
- Αν μείνεις σπίτι θα ‘χεις ήσυχο κεφάλι. Άστους αυτούς
δεν ξέρουνε δουλειά τι θα πεί.
- Ούτε και εγώ, όπως χιλιάδες άλλοι.
Αυτό με πληγώνει. Αυτό με σκοτώνει.
- Κάτσε κοίτα τα κανάλια, έξω γίνεται μάχη. Φωτιές, συλλήψεις
- Εμένα τ’ αύριο μ’ αγχώνει, που θα ‘μαι σαν τους άλλους
μεσ’ στο μαύρο μου το χάλι. Που θα ‘μαι έρμαιο στα
χείλια ενός αφεντικού.
- Έτσι είναι η ζωή. Δεν σε θέλει αλήτη.
- Καλύτερα αλήτης παρά δούλος χωρίς νου.
- Το ξέρω καλέ μου. Δεν σε χωράει το σπίτι.

- Σήκω ντύσου πατέρα. Με φάγανε οι σκύλοι.
- Τι θές στον ύπνο μου αγόρι μου; Γιατί αιμορραγείς;
- Με μάζεψαν, με τρέξανε κάτι καλοί μου φίλοι
και έγινα αιτία και εσύ εκεί έξω να βγείς.
- Δεν μ’ άκουσες
- Αν είχα μια δεύτερη ζωή πάλι θα έβγαινα να βρίσω
να παλέψω να φωνάξω
- Αυτό είν’ το μέλλον που ‘χες ονειρευτεί;
- Για αυτό το μέλλον προτίμησα να μην λουφάξω.
- Ποιός σου το ‘κανε αυτό πές μου να πάρω εκδίκηση
- Ξεκίνα από ‘σένα και ύστερα απ’ τους μεγάλους.
Απ’ τη γενιά σου που δεν πήρε ακόμα είδηση.
- Από ποίους; Εσύ ποτέ δεν άκουγες τους άλλους.
- Από το δάσκαλο που μου 'δειξε στα ζόρια να σωπαίνω,
από το μπάτσο που ορκίστηκε στα κόμπλεξ του επάνω και όσους
με χρήμα θέλαν στο θεό να πιστεύω. Θα του τα πω ένα χέρι
τώρα που πάω εκεί πάνω.
- Μη φύγεις γιέ μου. Θα τα φτιάξουμε όλα. Θα ‘ρθω και ‘γω
μαζί σου, να αλλάξουμε τον κόσμο.
- Θα ‘μαι κοντά σου όταν θα ‘ρθει αυτή η ώρα, θα ‘μαι
κοντά σου όταν βγαίνεις στο δρόμο.
- Πως να τους πείσω; ΤΙ να πω να με προσέξουν;
- Ότι αν θέλουν μπορούν να σώσουν την κατάσταση.
Ότι πρέπει το μέτωπο να βρέξουν
γιατί και η ειρήνη ζητάει αποκατάσταση.

Που ‘ναι αυτοί που φωνάζανε για ‘σένα παιδί μου.
Σε ξέχασαν γινήκαν σαν αυτό που πολεμούσαν.
Που ‘ναι αυτοί που θα με γλύτωναν για πάντα απ’τη ντροπή μου;
Τα κανάλια που για θάνατο και αίμα καρτερούσαν
Που ‘ναι όλοι αυτοί που τότε ορκίζονταν ν’ αλλάξουνε τη μοίρα
Που χωρίς αξιοπρέπεια πουλούσαν την ψυχή τους
Στον τροχό αυτό του θανάτου μου απέμεινε μια γύρα
Όσο αυτοί εκεί έξω θα χτίζουν το κελί τους